Historia rodziny Sędzimirów

Herb Ostoja Michała Sędziwoja¹

Sędzimir (Sendzimir, Sędziwój, Łukowicki) - odwieczna szlachta polska, stara rodzina rycerska, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z miejscowości Łukowica, położonej w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim.

Znani przedstawiciele rodziny

• Michał Sędzimir (Sędziwój, łac. Sendivogius) (1566–1636) – polski alchemik i lekarz, odkrywca tlenu.
• Dominik Sędzimir (1728–1782) – duchowny katolicki, jezuita, filozof, teolog, dziekan Wydziału Filozofii kolegium jezuitów we Lwowie, scholastyk katedralny lwowski, kanonik kamieniecki.
• Jan Wincenty Sędzimir (Ostoja-Sędzimir) (1853–1922) – filolog klasyczny, polonista, pedagog.
• Tadeusz Sendzimir (właśc. Tadeusz Sędzimir) (1894–1989) – polski inżynier i wynalazca, odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta.
• Jan Sędzimir ps. Ścibor (1898–1940) – rolnik, porucznik kawalerii Wojska Polskiego, odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), zamordowany w Charkowie.
• Jerzy Antoni Ostoja-Sędzimir (1924–2018) – chemik, profesor nauk technicznych, dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych AGH.

Majątki ziemskie Janiszewskich

Łukowica,

Przypisy

1. Herb Michała Sędziwoja opublikowany w dziele Bartosza Paprockiego pt. Ogród królewski w 1599 (s. 294). Zygmunt III Waza zezwolił Michałowi Sędzimirowi na używanie nazwiska Sędziwój, jakie nosili jego przodkowie, i rozszerzył czyli udostojnił jego herb Ostoja (patrz: Metryka Koronna, nr 145, k. 49-50v.).

Źródła i literatura

• B. Paprocki, Ogród królewski, Stare Miasto Praskie 1599, s. 294.
• K. Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. VIII, s. 323.
• Metryka Koronna, nr 145, k. 49-50v.
• J. Szymański, Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku, Warszawa 2001, s. 206.
• R. T. Prinke, Michał Sędziwój – początki kariery, [w:] Kwartalnik Historii Nauki i Techniki, R. 58, 2012, nr 1, s. 89-129.
• Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, red. J. Tucholski, Warszawa 2003, s. 478.