Historia rodziny Sędzimirów: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Linia 38: | Linia 38: | ||
* K. Niesiecki, ''Herbarz Polski'', wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. VIII, s. 323. | * K. Niesiecki, ''Herbarz Polski'', wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. VIII, s. 323. | ||
* ''Metryka Koronna'', nr 145, k. 49-50v. | * ''Metryka Koronna'', nr 145, k. 49-50v. | ||
| − | * R. T. Prinke, Michał Sędziwój – początki kariery, [w:] Kwartalnik Historii Nauki i Techniki, R. 58, 2012, nr 1, s. 89-129. | + | * R. T. Prinke, ''Michał Sędziwój – początki kariery'', [w:] Kwartalnik Historii Nauki i Techniki, R. 58, 2012, nr 1, s. 89-129. |
Wersja z 15:00, 3 lut 2025
Sędzimir (Sendzimir, Sędziwój, Łukowicki) - odwieczna szlachta polska, stara rodzina rycerska, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z miejscowości Łukowica, położonej w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim.
Historia rodziny
Znani przedstawiciele rodziny
- Michał Sędzimir (Sędziwój, łac. Sendivogius) (1566–1636) – polski alchemik i lekarz, odkrywca tlenu.
Majątki ziemskie Janiszewskich
Przypisy
1. Herb Michała Sędziwoja opublikowany w dziele Bartosza Paprockiego pt. Ogród królewski w 1599 (s. 294). Zygmunt III Waza zezwolił Michałowi Sędzimirowi na używanie nazwiska Sędziwój, jakie nosili jego przodkowie, i rozszerzył czyli udostojnił jego herb Ostoja (patrz: Metryka Koronna, nr 145, k. 49-50v.).
Źródła i literatura
- B. Paprocki, Ogród królewski, Stare Miasto Praskie 1599, s. 294.
- K. Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. VIII, s. 323.
- Metryka Koronna, nr 145, k. 49-50v.
- R. T. Prinke, Michał Sędziwój – początki kariery, [w:] Kwartalnik Historii Nauki i Techniki, R. 58, 2012, nr 1, s. 89-129.