Historia rodziny Chodkowskich: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ostoya
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
(Utworzono nową stronę "180px|right| link=Chodkowski of Ostoja|20px '''Chodkowski''' (Chotkowski) - odwieczna szlachta, stara Ry…")
 
Linia 40: Linia 40:
 
* S. Uruski, ''Rodzina. Herbarz szlachty polskiej'', Warszawa 1904-1931, t. II, s. 264.
 
* S. Uruski, ''Rodzina. Herbarz szlachty polskiej'', Warszawa 1904-1931, t. II, s. 264.
 
* E. Sęczys, ''Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861'', Warszawa 2007, s. 87.
 
* E. Sęczys, ''Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861'', Warszawa 2007, s. 87.
* E. Sęczys, ''Szlachta guberni augustowskiej, lubelskiej i radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861'', Warszawa 2018, s. 64.
+
* E. Sęczys, ''Szlachta guberni augustowskiej, lubelskiej i radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861'', Warszawa 2018, s. 62.

Wersja z 12:09, 23 mar 2023

Ostoja wyciety.jpg

English flag.png

Chodkowski (Chotkowski) - odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców).

Historia rodziny

Rodzina Chodkowskich herbu Ostoja została opisana w kilku herbarzach dotyczących szlachty polskiej.


Znani przedstawiciele rodziny Chodkowskich

Majątki ziemskie Chodkowskich

Poniżej wymienione są ważniejsze dobra ziemskie, które posiadali przedstawiciele rodziny Chodkowskich herbu Ostoja.

Linki zewnętrzne

Źródła i literatura

  • K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III, s. 90.
  • A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. III, s. 102-103.
  • S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. II, s. 264.
  • E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, Warszawa 2007, s. 87.
  • E. Sęczys, Szlachta guberni augustowskiej, lubelskiej i radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861, Warszawa 2018, s. 62.