Historia rodziny Sędzimirów: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ostoya
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 16: Linia 16:
 
== Znani przedstawiciele rodziny ==
 
== Znani przedstawiciele rodziny ==
  
* [https://pl.wikipedia.org/wiki/Micha%C5%82_S%C4%99dziw%C3%B3j Michał Sędzimir] ('''Sędziwój''', łac. ''Sendivogius'') (1566–1636) – polski alchemik i lekarz, odkrywca tlenu.
+
* '''[https://pl.wikipedia.org/wiki/Micha%C5%82_S%C4%99dziw%C3%B3j Michał Sędzimir]''' ('''Sędziwój''', łac. ''Sendivogius'') (1566–1636) – polski alchemik i lekarz, odkrywca tlenu.
 
* '''[https://pl.wikipedia.org/wiki/Tadeusz_Sendzimir Tadeusz Sendzimir]''' (1894–1989) – polski inżynier i wynalazca, odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta.
 
* '''[https://pl.wikipedia.org/wiki/Tadeusz_Sendzimir Tadeusz Sendzimir]''' (1894–1989) – polski inżynier i wynalazca, odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta.
  

Wersja z 15:02, 3 lut 2025

English flag.png

Ostoja wyciety.jpg
Herb Ostoja Michała Sędziwoja1


Sędzimir (Sendzimir, Sędziwój, Łukowicki) - odwieczna szlachta polska, stara rodzina rycerska, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z miejscowości Łukowica, położonej w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim.

Historia rodziny

Znani przedstawiciele rodziny

  • Michał Sędzimir (Sędziwój, łac. Sendivogius) (1566–1636) – polski alchemik i lekarz, odkrywca tlenu.
  • Tadeusz Sendzimir (1894–1989) – polski inżynier i wynalazca, odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta.

Majątki ziemskie Janiszewskich

Łukowica,

Przypisy


1. Herb Michała Sędziwoja opublikowany w dziele Bartosza Paprockiego pt. Ogród królewski w 1599 (s. 294). Zygmunt III Waza zezwolił Michałowi Sędzimirowi na używanie nazwiska Sędziwój, jakie nosili jego przodkowie, i rozszerzył czyli udostojnił jego herb Ostoja (patrz: Metryka Koronna, nr 145, k. 49-50v.).

Źródła i literatura

  • B. Paprocki, Ogród królewski, Stare Miasto Praskie 1599, s. 294.
  • K. Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. VIII, s. 323.
  • Metryka Koronna, nr 145, k. 49-50v.
  • R. T. Prinke, Michał Sędziwój – początki kariery, [w:] Kwartalnik Historii Nauki i Techniki, R. 58, 2012, nr 1, s. 89-129.