Historia rodziny Kowalskich: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| (Nie pokazano 15 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
==Pochodzenie rodziny Kowalskich== | ==Pochodzenie rodziny Kowalskich== | ||
| − | Ostojowie Kowalscy wspomniani zostali w ''Herbarzu polskim''<sup>1</sup> oraz w ''Rodzinie. Herbarzu polskim''<sup>2</sup>, gdzie wymieniono głównie Kowalskich, którzy wylegitymowali się skutecznie z herbem Ostoja w Galicji. Jednak w tych publikacjach nie podano nazwy i lokalizacji miejscowości gniazdowej Kowalskich herbu Ostoja. Jedynie Józef Krzepela wskazał, że tą miejscowością | + | Ostojowie Kowalscy wspomniani zostali w ''Herbarzu polskim''<sup>1</sup> oraz w ''Rodzinie. Herbarzu polskim''<sup>2</sup>, gdzie wymieniono głównie Kowalskich, którzy wylegitymowali się skutecznie z herbem Ostoja w Galicji. Jednak w tych publikacjach nie podano nazwy i lokalizacji miejscowości gniazdowej Kowalskich herbu Ostoja. Jedynie Józef Krzepela wskazał, że tą miejscowością jest [https://pl.wikipedia.org/wiki/Kowala-Duszocina Kowala-Duszocina]<sup>3</sup> koło Radomia, w dawnym (przedrozbiorowym) [https://pl.wikipedia.org/wiki/Wojew%C3%B3dztwo_sandomierskie_(I_Rzeczpospolita) województwie sandomierskim] będącym częścią [https://pl.wikipedia.org/wiki/Ma%C5%82opolska Małopolski]. Jednocześnie autor ten pisał, że Kowala-Duszocina jest gniazdem Kowalskich herbu Abdank<sup>3</sup>. Niektórzy heraldycy podawali, że Kowalscy herbu Ostoja wywodzą się z ziemi lwowskiej<sup>4</sup>. |
* | * | ||
| Linia 43: | Linia 43: | ||
<br><small>1. A. Boniecki, ''Herbarz Polski'', Warszawa 1889-1913, t. XII, s. 20.</small> | <br><small>1. A. Boniecki, ''Herbarz Polski'', Warszawa 1889-1913, t. XII, s. 20.</small> | ||
<br><small>2. S. Uruski, ''Rodzina. Herbarz szlachty polskiej'', Warszawa 1904-1931, t. VII, s. 347.</small> | <br><small>2. S. Uruski, ''Rodzina. Herbarz szlachty polskiej'', Warszawa 1904-1931, t. VII, s. 347.</small> | ||
| − | <br><small>3. J. Krzepela, ''Małopolskie rody ziemiańskie'', Kraków 1928, ''Uzupełnienie tomu I-go'', s. 5.</small> | + | <br><small>3. J. Krzepela, ''Małopolskie rody ziemiańskie'', Kraków 1928, s. 47, ''Uzupełnienie tomu I-go'', s. 5.</small> |
| + | <br><small>4. J. S. Dunin Borkowski, ''Spis nazwisk szlachty polskiej'', Lwów 1887, s. 180; E. Żernicki-Szeliga, ''Der polnische Adel und die demselben hinzugetretenen andersländischen Adelsfamilien. General-Verzeichniss. Bd. 1'', Hamburg 1900, s. 461.</small> | ||
==Źródła i literatura== | ==Źródła i literatura== | ||
| Linia 49: | Linia 50: | ||
* A. Boniecki, ''Herbarz Polski'', Warszawa 1889-1913, t. XII, s. 16-18, 20. | * A. Boniecki, ''Herbarz Polski'', Warszawa 1889-1913, t. XII, s. 16-18, 20. | ||
* S. Uruski, ''Rodzina. Herbarz szlachty polskiej'', Warszawa 1904-1931, t. VII, s. 347. | * S. Uruski, ''Rodzina. Herbarz szlachty polskiej'', Warszawa 1904-1931, t. VII, s. 347. | ||
| − | * J. Krzepela, ''Małopolskie rody ziemiańskie'', Kraków 1928, ''Uzupełnienie tomu I-go'', s. 5. | + | * J. Krzepela, ''Małopolskie rody ziemiańskie'', Kraków 1928, s. 47, ''Uzupełnienie tomu I-go'', s. 5. |
* ''Poczet szlachty galicyjskiej i bukowieńskiej'', Lwów 1857, s. 121. | * ''Poczet szlachty galicyjskiej i bukowieńskiej'', Lwów 1857, s. 121. | ||
| + | * J. S. Dunin Borkowski, ''Spis nazwisk szlachty polskiej'', Lwów 1887, s. 180. | ||
| + | * E. Żernicki-Szeliga, ''Der polnische Adel und die demselben hinzugetretenen andersländischen Adelsfamilien. General-Verzeichniss. Bd. 1'', Hamburg 1900, s. 461. | ||
* E. Sęczys, ''Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861'', Warszawa 2007, s. 328. | * E. Sęczys, ''Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861'', Warszawa 2007, s. 328. | ||
* ''Źródła dziejowe'', t. XII, Warszawa 1883, s. 160; t. XIV, Warszawa 1886, s. 300, 301; t. XV, Warszawa 1886, s. 471. | * ''Źródła dziejowe'', t. XII, Warszawa 1883, s. 160; t. XIV, Warszawa 1886, s. 300, 301; t. XV, Warszawa 1886, s. 471. | ||
Aktualna wersja na dzień 14:47, 13 lis 2025
Kowalski – odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców).
Pochodzenie rodziny Kowalskich
Ostojowie Kowalscy wspomniani zostali w Herbarzu polskim1 oraz w Rodzinie. Herbarzu polskim2, gdzie wymieniono głównie Kowalskich, którzy wylegitymowali się skutecznie z herbem Ostoja w Galicji. Jednak w tych publikacjach nie podano nazwy i lokalizacji miejscowości gniazdowej Kowalskich herbu Ostoja. Jedynie Józef Krzepela wskazał, że tą miejscowością jest Kowala-Duszocina3 koło Radomia, w dawnym (przedrozbiorowym) województwie sandomierskim będącym częścią Małopolski. Jednocześnie autor ten pisał, że Kowala-Duszocina jest gniazdem Kowalskich herbu Abdank3. Niektórzy heraldycy podawali, że Kowalscy herbu Ostoja wywodzą się z ziemi lwowskiej4.
Znani przedstawiciele rodziny Kowalskich
- Walenty Kowalski (zm. po 1763) – darczyńca na rzecz klasztoru Sióstr Miłosierdzia we Lwowie. Mąż Reginy Wilczyńskiej.
- Piotr Kowalski (zm. po 1782) – właściciel dóbr ziemskich w Przedrzymichach koło Żółkwi. Legitymował się ze szlachectwa w sądzie ziemskim lwowskim w 1782 r. Syn Michała Kowalskiego i Marianny z Wołosowiczów Jaśniskich. Mąż Marianny Przedrzymirskiej.
- Jan Kowalski (zm. po 1782) – wylegitymowany ze szlachectwa w sądzie ziemskim lwowskim w 1782 r. Syn Michała Kowalskiego i Marianny z Wołosowiczów Jaśniskich.
- Atanazy Kowalski (zm. 1803) – ksiądz, proboszcz w Radenicach.
- Franciszek Salezy Ostoja-Kowalski (zm. po 1831) – powstaniec listopadowy, zesłany na Sybir, skonfiskowano mu majątek Czernichowce koło Brodów. Legitymował się ze szlachectwa w Wydziale Stanów galicyjskich, w 1820 r. Syn Marcina Ostoja-Kowalskiego. Wnuk Piotra Kowalskiego i Marianny Przedrzymirskiej.
- Felicjan Ostoja-Kowalski (zm. II poł. XIX w.) – prawnik, adwokat w Żółkwi. Syn Franciszka Salezego Ostoja-Kowalskiego.
- Kazimierz Erazm Ostoja-Kowalski (zm. 1923) – urzędnik Dyrekcji Skarbu we Lwowie, oficer w armii cesarskiej, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Był synem Felicjana Ostoja-Kowalskiego.
- Tadeusz Rajmund Ostoja-Kowalski (1911-2003) – inżynier, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, autor wspomnień pt. Historia mojego życia. Syn Kazimierza Ostoja-Kowalskiego i Eugenii z Riemierów.
- Ludmiła Ostoja-Kowalska (zm. 2014) – jedna z liderek strajku tarnowskich kobiet w obronie katechezy w szkołach w 1956 r. Małżonka Tadeusza Rajmunda Ostoja-Kowalskiego.
Majątki ziemskie Kowalskich
Kowala-Duszocina, Przedrzymichy Wielkie i Małe, Czernichowce koło Brodów.
Przypisy
1. A. Boniecki, Herbarz Polski, Warszawa 1889-1913, t. XII, s. 20.
2. S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. VII, s. 347.
3. J. Krzepela, Małopolskie rody ziemiańskie, Kraków 1928, s. 47, Uzupełnienie tomu I-go, s. 5.
4. J. S. Dunin Borkowski, Spis nazwisk szlachty polskiej, Lwów 1887, s. 180; E. Żernicki-Szeliga, Der polnische Adel und die demselben hinzugetretenen andersländischen Adelsfamilien. General-Verzeichniss. Bd. 1, Hamburg 1900, s. 461.
Źródła i literatura
- A. Boniecki, Herbarz Polski, Warszawa 1889-1913, t. XII, s. 16-18, 20.
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. VII, s. 347.
- J. Krzepela, Małopolskie rody ziemiańskie, Kraków 1928, s. 47, Uzupełnienie tomu I-go, s. 5.
- Poczet szlachty galicyjskiej i bukowieńskiej, Lwów 1857, s. 121.
- J. S. Dunin Borkowski, Spis nazwisk szlachty polskiej, Lwów 1887, s. 180.
- E. Żernicki-Szeliga, Der polnische Adel und die demselben hinzugetretenen andersländischen Adelsfamilien. General-Verzeichniss. Bd. 1, Hamburg 1900, s. 461.
- E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, Warszawa 2007, s. 328.
- Źródła dziejowe, t. XII, Warszawa 1883, s. 160; t. XIV, Warszawa 1886, s. 300, 301; t. XV, Warszawa 1886, s. 471.
- W. J. Skowroński, Rody szlacheckie w Wielkopolsce w XVI – XIX w., Biblioteka Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Litera K cz. II, s. 71.
- A. Sypek, O pamiętnikach inż. Tadeusza Kowalskiego, [w:] Rocznik Tarnowski, 2017-2018/21-22, s. 89-97.
- B. Romaniewska, Oto historia lwowiaka: Tadeusz Ostoja Kowalski, [w:] Semper Fidelis, 2018, nr 2, s. 13-19.
- D. R. Ostoja-Kowalski, Effects of speech rate and elicitation methods on Polish Voice Onset Time, Amsterdam 2023.
- Teki Dworzaczka - Regesty.
- Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564–1995, oprac. L. Grzebień SJ, Kraków 1996, hasło: Kowalski.
- M.J. Minakowski(a), Wielka Genealogia Minakowskiego(j), nazwisko: Kowalski.