Historia rodziny Stobieckich

Stobiecki (Stobecki) – odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z miejscowości Stobiec¹, leżącej w przedrozbiorowym województwie sandomierskim.

Historia rodziny

• W roku 1508 w Stobcu dziedziczył Bernard de Stobiec.
• W roku 1578 Stobiec posiadali – Bronikowscy (ich część dzierżawił Stanisław Wężyk) i Jan Stobiecki, który opłacał podatki od 7 osadników, 2 łanów, 4 ogrodników z rolą i 5 ogrodników bez roli.
• Na przełomie w XVI i XVII wieku Stobiec, po Broniowskich i Stobieckich, stał się własnością Andrzeja Chocimowskiego.
• W roku 1805 wylegitymowali się ze szlachectwa z herbem Ostoja w Galicji bracia Ignacy i Franciszek Józef Stobieccy, synowie Antoniego Stobieckiego i Joanny ze Skłodowskich, wnukowie Stanisława Stobieckiego i Felicjanny ze Skrzeszowskich.
• W roku 1838 wylegitymowali się ze szlachectwa z herbem Ostoja w Królestwie Polskim: Piotr Stobiecki, syn Klemensa, Franciszek Stobiecki, syn Stefana (obaj wnukowie Antoniego Stobieckiego, dziedzica dóbr Pobórz) oraz ks. Józef Konstanty Stobiecki, syn Klemensa i Tekli z Wolickich (wnuk Antoniego Stobieckiego, który wraz z małżonką Felicjaną Przeździecką dostali dobra Raszewo po rodzicach).
• W roku 1857 Certyfikat Szlachectwa w Galicji otrzymali: Jan Adolf Józef Stobiecki, Franciszek Ignacy Stobiecki, Aleksander Stobiecki, Julian Walenty Marian Stobiecki, synowie Józefa Stobieckiego i Józefy z Łepkowskich, wnukowie wyżej wspomnianego Ignacego Stobieckiego herbu Ostoja (wylegitymowanego w 1805 r.) i Katarzyny z Korczyńskich.

Znani przedstawiciele rodziny

• Karol Stobiecki (1716–1779) – ksiądz katolicki, zakonnik SJ, profesor filozofii i matematyki w Sandomierzu, misjonarz, prebendarz św. Jana w Pacanowie. Syn Antoniego i Elżbiety z Niewęgłowskich.
• Wojciech Stobiecki (1718–1771) – duchowny katolicki, zakonnik SJ, misjonarz, minister i prefekt bursy muzyków w Samborze. Syn Antoniego i Elżbiety z Niewęgłowskich.
• Józef Konstanty Stobiecki (zm. po 1838) – ksiądz katolicki, proboszcz parafii Kowal, wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim. Wnuk Antoniego Stobieckiego, dziedzica dóbr Raszewo.
• Franciszek Szymon Ostoja-Stobiecki (1791–1858) – radca województwa płockiego, sędzia pokoju okręgu płockiego, dziedzic dóbr Gawarzec Górny, Gawarzec Dolny i Raszewo, wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim. Wnuk Antoniego Stobieckiego, dziedzica dóbr Pobórz.
• Piotr Stobiecki (zm. po 1864) – naczelnik Kontroli Skarbowej w Płocku, asesor kolegialny, radca dworu. Syn Klemensa i Tekli z Wolickich.
• Józef Konstanty Ostoja-Stobiecki (1809–1886) – ksiądz katolicki, kanonik kapituły katedralnej włocławskiej, doktor św. teologii, proboszcz parafii kowalskiej, członek Rady Miejskiej we Włocławku, uczestnik powstania styczniowego.
• Saturnin Józef Stanisław Ostoja-Stobiecki (zm. 1891) – radca powiatu płockiego, dziedzic dóbr Gawarzec Dolny i Pozarzyn.
• Franciszek Ignacy Ostoja-Stobiecki (zm. po 1901) – oficer 30 pp Galicyjskiego, kierownik poczty w Dolinie (obw. iwanofrankiwski). Syn Józefa i Józefy z Łepkowskich.
• Michał Ostoja-Stobiecki (1838–1902) – uczestnik powstania styczniowego.
• Antoni Stobiecki (ur. 1844) – uczestnik powstania styczniowego, restaurator. Jego małżonką była Pelagia Sroczyńska.
• Zofia Stobiecka Zarębina (ur. ok. 1870) – matka inż. ppor. Tadeusza Franciszka Zaręby, zamordowanego w Charkowie.
• Zdzisław Ostoja-Stobiecki (1873–1980) – pułkownik Wojska Polskiego, lekarz wojskowy. Pochowany na cmentarzu w Tarnopolu.
• Czesław Stobiecki (1875–1941) – uczestnik powstania wielkopolskiego, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, lekarz weterynarii, podpułkownik. Syn Antoniego i Pelagii Sroczyńskiej.
• Roman Stobiecki (1877–1961) – kupiec, wiceprezes Izby Przemysłowo-Handlowej w Bydgoszczy, działacz Towarzystwa Kupców w Bydgoszczy, odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Syn Antoniego i Pelagii Sroczyńskiej.
• Karol Stobiecki (właśc. Karol Franciszek Józef Ostoja-Stobiecki) (1908–1970) – malarz, ilustrator książek, kostiumograf, prawnik-notariusz, działacz społeczny i muzealnik, współtwórca Panoramy Bitwy na Psim Polu. Syn płka Zdzisława Ostoja-Stobieckiego.
• Władysław Zdzisław Stobiecki ps. Ladis (1919–1988) – żołnierz AK, uczestnik powstania warszawskiego. Jego małżonką była Zofia Danuta hr. Grabowska.
• Leszek Stobiecki ps. Ostoja (1920–1982) – żołnierz AK, porucznik, uczestnik powstania warszawskiego. Jego małżonką była Romana z Radajewskich Stobiecka ps. Danusia, Roma, sanitariuszka batalionu "Golski".
• Ludomira Stanisława Ostoja-Stobiecka (1927–2017) – żołnierka AK, lekarka internistka, reumatolożka, rehabilitantka, członkini Dolnośląskiej Izby Lekarskiej.
• Rafał Mieczysław Stobiecki (ur. 1962) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Łódzkiego.

• 

  Akt urodzenia Szczepana (Stefana) Stobieckiego z 1747 r. Archiwum Diecezjalne w Płocku, Księga metrykalna parafii Kobylniki.

• 

  Autograf z 1822 r. Franciszka Stobieckiego, dziedzica Raszewa i Gawarca. Archiwum Państwowe w Warszawie Oddział w Grodzisku Mazowieckim, Akta stanu cywilnego gminy Czerwińsk.

• 

  Akty małżeństwa z 1870 r. Franciszka Ignacego Ostoja-Stobieckiego z Marią Weiss oraz Aleksandra Stobieckiego z Karoliną Kramer. AGAD, Księgi metrykalne parafii wyznania rzymskokatolickiego z terenu archidiecezji lwowskiej (parafia Dolina).

• 

  Akt urodzenia Mieczysława Stobieckiego z 1877 r. Archiwum Państwowe Obwodu Iwanofrankiwskiego, Księga metrykalna parafii Dolina.

• 

  Klepsydra Michała Ostoja-Stobieckiego zmarłego w 1902 r. Zbiory Biblioteki Jagiellońskiej.

• 

  Kamienica przy Starym Rynku w Bydgoszczy, w której znajdował się w latach 1911–1939 polski dom towarowy M. Siuchnińskiego i R. Stobieckiego. Fot. Pit1233, Wikimedia Commons.

• 

  Roman Stobiecki, kupiec, działacz handlowy. Zbiór fotografii Archiwum Państwowego w Bydgoszczy.

Majątki ziemskie Stobieckich

Stobiec, Pobórz, Raszewo, Gawarzec Dolny, Gawarzec Górny, Pozarzyn.

Przypisy

1. Według Bartosza Paprockiego, Kaspra Niesieckiego i Emila Szeligi-Żernickiego Stobieccy herbu Ostoja wywodzą się z ziemi sandomierskiej. Józef Krzepela podaje, że gniazdem Stobieckich herbu Ostoja był Stobiec koło Opatowa. Według Wiktora Wittyga Stobiec koło Opatowa mógł być również gniazdem Stobieckich herbu Bończa. Wiktor Wittyg pisał także, że Stobiecko koło Radomska w ziemi sieradzkiej było w posiadaniu Stobieckich herbu Topór. W roku 1552 z tych dóbr opłacał pobór Hieronim Stobiecki herbu Topór.

Źródła i literatura

• J. Krzepela, Małopolskie rody ziemiańskie, Kraków 1928, s. 102.
• K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J. N. Bobrowicz, t. VIII, Lipsk 1841, s. 520.
• B. Paprocki, Herby rycerstwa polskiego, Kraków 1858, s. 371.
• Poczet szlachty galicyjskiej i bukowieńskiej, Lwów 1857, s. 240.
• E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, Warszawa 2007, s. 664.
• E. Żernicki-Szeliga, Der polnische Adel und die demselben hinzugetretenen andersländischen Adelsfamilien. General-Verzeichniss. Bd. 2, Hamburg 1900, s. 383.
• R. Stobiecki, T. Siewierski, Zamiast pamiętnika. Rozmowy o historii, rybach i nie tylko, Warszawa 2023, s. 12–13.
• W. Wittyg, Nieznana szlachta polska i jej herby, Kraków 1908, s. 306.
• S. Kozierowski, Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, t. P-Ż, Poznań 1926, s. 140.
• Źródła dziejowe, t. XIV, s. 114, 187.
• Polski Słownik Biograficzny, t. XLIII, Kraków 2004-2005, s. 588-590.
• Włocławski Słownik Biograficzny, red. S. Kunikowski, t. VII, Włocławek 2018, s. 176.
• P. Kubicki, Bojownicy kapłani za sprawę Kościoła i ojczyzny w latach 1861-1915. Materiały z urzędowych świadectw władz rosyjskich, archiwów konsystorskich, zakonnych i prywatnych, cz. I, t. I, Sandomierz 1933, s. 542-543; cz. III, t. II, Sandomierz 1939, s. 76.
• A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego (1815-1915). Materiały do biogramów, Warszawa 2019, s. 2835.
• F. Kiryk, Z dziejów Modliborzyc opatowskich, [w:] Studia Sandomierskie, nr 23, 2016, s. 41.
• Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564–1995, oprac. L. Grzebień SJ, Kraków 1996, hasło: STOBIECKI.
• Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, ROPWiM, Warszawa 2003, s. 628.
• Archiwum Diecezjalne w Płocku, Księgi metrykalne parafii Kobylniki.
• Archiwum Państwowe w Warszawie Oddział w Grodzisku Mazowieckim, Akta stanu cywilnego gminy Czerwińsk.
• AGAD, Księgi metrykalne parafii wyznania rzymskokatolickiego z terenu archidiecezji lwowskiej (parafia Dolina).
• Archiwum Państwowe Obwodu Iwanofrankiwskiego, Księgi metrykalne parafii Dolina.
• Powstańcze biogramy, MPW, Leszek Stobiecki (dostęp: 14.02.2025).
• Powstańcze biogramy, MPW, Władysław Zdzisław Stobiecki (dostęp: 14.02.2025).
• Cmentarze dawnego województwa tarnopolskiego, Grobowiec rodziny Stobieckich (dostęp: 14.02.2025).
• M. J. Minakowski, Wielka Genealogia Minakowskiego (dostęp: 14.02.2025).