Historia rodziny Sędzimirów: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ostoya
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 49: Linia 49:
 
* '''Jan Józef Sędzimir''' (1899-1940) – dziedzic majątku Ślubowo, rotmistrz kawalerii 24 p. ułanów, uczestnik wojny polsko-sowieckiej 1920, uczestnik kampanii wrześniowej, odznaczony Krzyżem Walecznych (dwukrotnie) i Krzyżem Niepodległości, zamordowany w Charkowie.
 
* '''Jan Józef Sędzimir''' (1899-1940) – dziedzic majątku Ślubowo, rotmistrz kawalerii 24 p. ułanów, uczestnik wojny polsko-sowieckiej 1920, uczestnik kampanii wrześniowej, odznaczony Krzyżem Walecznych (dwukrotnie) i Krzyżem Niepodległości, zamordowany w Charkowie.
 
* '''Ludwik Bruno Sędzimir''' (1904–1940) – porucznik WP, uczestnik kampanii wrześniowej, zamordowany w Charkowie.
 
* '''Ludwik Bruno Sędzimir''' (1904–1940) – porucznik WP, uczestnik kampanii wrześniowej, zamordowany w Charkowie.
* '''Bronisław Władysław Sędzimir''' (1906 -1942) – dziedzic Ślubowa, żołnierz 305 dywizjonu bombowego w Lindholme (uczestniczył w 24 lotach bojowych na cele w Niemczech).
+
* '''Bronisław Władysław Sędzimir''' (1906 -1942) – dziedzic Ślubowa, żołnierz 305 dywizjonu bombowego w Lindholme (uczestniczył w 24 lotach bojowych na cele w Niemczech), odznaczenia: Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, Krzyż Walecznych (trzykrotnie), Polowa Odznaka Strzelca.
 
* '''[https://pl.wikipedia.org/wiki/Jerzy_Ostoja-S%C4%99dzimir Jerzy Antoni Ostoja-Sędzimir]''' (1924–2018) – chemik, profesor nauk technicznych, dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych AGH.  
 
* '''[https://pl.wikipedia.org/wiki/Jerzy_Ostoja-S%C4%99dzimir Jerzy Antoni Ostoja-Sędzimir]''' (1924–2018) – chemik, profesor nauk technicznych, dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych AGH.  
  

Wersja z 13:37, 6 lut 2025

English flag.png

Ostoja wyciety.jpg
Herb Ostoja Michała Sędziwoja1


Sędzimir (Sendzimir, Sędziwój, Łukowicki) - odwieczna szlachta polska, stara rodzina rycerska, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z miejscowości Łukowica (dawniej też Łukawica), położonej w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim. Czasami używali przydomku Ścibor.

Historia rodziny

Znani przedstawiciele rodziny

  • Sędzimir (Sędomir) z Łukowicy i Kępia (zm. w lub po 1432) – protoplasta rodu Sędzimirów z Łukowicy herbu Ostoja, dziedzic Łukowicy i Kępia, syn Marka z Kępia i Kurozwęk.
  • Michał Sędzimir (Sędziwój, łac. Sendivogius) (1566–1636) – polski alchemik i lekarz, odkrywca tlenu.
  • Franciszek Sędzimir (zm. 1695) – podczaszy inowłodzki, dziedzic Stronia i Wolicy, towarzysz chorągwi pancernej kasztelana krakowskiego.
  • Helena Sędzimir imię zakonne Klara (ur. ok. 1680) – zakonnica reguły św. Klary, wikaria w klasztorze św. Andrzeja w Krakowie.
  • Andrzej Sędzimir (ur. ok. 1700) – podwojewodzi biecki.
  • Jan Jerzy Sędzimir (zm. 1713) – stolnik owrucki, chorąży roty pancernej wojewody podlaskiego, pan na Podlubomierzu i Żerosławicach, towarzysz roty husarskiej.
  • Hieronim Sędzimir (zm. 1731) – miecznik zakroczymski.
  • Kazimierz Sędzimir (zm. 1735) – podczaszy chełmski.
  • Hiacynta Sędzimir (zm. 1740) – zakonnica reguły św. Dominika.
  • Jan Sędzimir (zm. 1753) – wojski sądecki.
  • Ignacy Sędzimir (zm. 1755) – kanonik sandomierskim, dziekan kapituły przemyskiej.
  • Andrzej Sędzimir (zm. 1761) – stolnik wieluński.
  • Elżbieta Sędzimir (zm. 1762) – zakonnica reguły św. Klary w klasztorze św. Andrzeja w Krakowie.
  • Józef Sędzimir (zm. 1773) – burgrabia krakowski.
  • Franciszek Reginald Rejnold Sędzimir (zm. 1774) – towarzysz roty królewicza, wiceregent sądecki, sędzia grodzki sądecki.
  • Andrzej Feliks Sędzimir (zm. 1778) – burgrabia krakowski, podstarości sądecki, sędzia grodzki sądecki.
  • Jan Nepomucen Sędzimir (zm. 1779) – sędzia grodzki sądecki.
  • Stanisław Sędzimir (zm. 1779) – pisarz grodzki sądecki.
  • Franciszek Sędzimir (zm. 1780) – łowczy latyczowski, łowczy nurski.
  • Salomea Sędzimir imię zakonne Agnieszka (1708–1782) – zakonnica, karmelitanka bosa.
  • Magdalena Sędzimir imię zakonne Marianna (1720–1784) – zakonnica reguły św. Dominika, przeorysza dominikanek w klasztorze na Gródku w Krakowie.
  • Dominik Sędzimir (1728–1782) – duchowny katolicki, jezuita, filozof, teolog, dziekan Wydziału Filozofii kolegium jezuitów we Lwowie, scholastyk katedralny lwowski, kanonik kamieniecki.
  • Barbara Sędzimir (ur. ok. 1730) – zakonnica u Prezentek przy kościele św. Jana w Krakowie.
  • Stanisław Hilary Sędzimir (1776–1836) – sędzia Sądu Najwyższej Instancji, sędzia trybunału w departamencie płockim, sędzia apelacyjny, radca stanu w Komisji Rządowej Sprawiedliwości, uczestnik wojny 1809, odznaczony Orderem Wojskowym Krzyża Złotego i Orderem św. Stanisława II kl.
  • Aleksander Telesfor Sędzimir (1815–1878) – sędzia sądu, Członek honorowy Deputacji Szlacheckiej w Biurze Marszałka Szlachty Guberni Płockiej, Członek Towarzystwa Rolniczego w Królestwie Polskim.
  • Jan Wincenty Sędzimir (Ostoja-Sędzimir) (1853–1922) – filolog klasyczny, polonista, pedagog.
  • Czesław Sędzimir (ur. 1866) – dr med. Uniwersytetu Jagiellońskiego.
  • Mieczysław Sędzimir (1859-1922) – dyrektor banku małopolskiego, profesor akademii handlowej, urzędnik banku we Lwowie.
  • Aleksander Sędzimir ps. Major (1884–1945) – uczestnik Powstania Warszawskiego.
  • Tadeusz Sendzimir (właśc. Tadeusz Sędzimir) (1894–1989) – polski inżynier i wynalazca, odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta.
  • Jan Sędzimir ps. Ścibor (1898–1940) – rolnik, porucznik kawalerii Wojska Polskiego, odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), zamordowany w Charkowie.
  • Jan Józef Sędzimir (1899-1940) – dziedzic majątku Ślubowo, rotmistrz kawalerii 24 p. ułanów, uczestnik wojny polsko-sowieckiej 1920, uczestnik kampanii wrześniowej, odznaczony Krzyżem Walecznych (dwukrotnie) i Krzyżem Niepodległości, zamordowany w Charkowie.
  • Ludwik Bruno Sędzimir (1904–1940) – porucznik WP, uczestnik kampanii wrześniowej, zamordowany w Charkowie.
  • Bronisław Władysław Sędzimir (1906 -1942) – dziedzic Ślubowa, żołnierz 305 dywizjonu bombowego w Lindholme (uczestniczył w 24 lotach bojowych na cele w Niemczech), odznaczenia: Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, Krzyż Walecznych (trzykrotnie), Polowa Odznaka Strzelca.
  • Jerzy Antoni Ostoja-Sędzimir (1924–2018) – chemik, profesor nauk technicznych, dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych AGH.

Majątki ziemskie Sędzimirów

Łukowica, Kępie, Stronie, Wolica (dziś część Stronia), Zawada, Żerosławice, Podlubomierz (dziś część Żerosławic), Roztoka, Jastrzębie, Brzezna, Sieniawa, Ślubowo, .

Przypisy


1. Herb Michała Sędziwoja opublikowany w dziele Bartosza Paprockiego pt. Ogród królewski w 1599 (s. 294). Zygmunt III Waza zezwolił Michałowi Sędzimirowi na używanie nazwiska Sędziwój, jakie nosili jego przodkowie, i rozszerzył czyli udostojnił jego herb Ostoja (patrz: Metryka Koronna, nr 145, k. 49-50v.).

Źródła i literatura

  • B. Paprocki, Ogród królewski, Stare Miasto Praskie 1599, s. 294.
  • K. Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. VIII, s. 323.
  • J. Krzepela, Rody ziemiańskie XV i XVI wieku. T. I. Małopolskie rody ziemiańskie, Kraków 1928, s. 57.
  • Metryka Koronna, nr 145, k. 49-50v.
  • W. Semkowicz, Wywody szlachectwa w Polsce XIV–XVII w., [w:] Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie, t. III, 1913, s. 123–124.
  • Słownik historyczno–geograficzny ziem polskich w średniowieczu, red. T. Jurek, IHPAN 2010–2022, (Kraków, cz. III, s. 1032–1046, hasło: Łukowica).
  • E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, Warszawa 2007, s. 619.
  • E. Sęczys, Szlachta guberni augustowskiej, lubelskiej i radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861, Warszawa 2018, s. 383.
  • J. Szymański, Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku, Warszawa 2001, s. 206.
  • R. T. Prinke, Michał Sędziwój – początki kariery, [w:] Kwartalnik Historii Nauki i Techniki, R. 58, 2012, nr 1, s. 89-129.
  • Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, red. J. Tucholski, Warszawa 2003, s. 478.
  • A. Falniowska-Gradowska, Podwojewodowie województwa krakowskiego w XVI do XVIII wieku, [w:] Rocznik Naukowo-Dydaktyczny. 1993, Z. 158, Prace Historyczne 16, s. 200.
  • Urzędnicy województwa bełskiego i ziemi chełmskiej XIV-XVIII wieku. Spisy, red. A. Gąsiorowski, Kórnik 1992, s. 262.
  • Urzędnicy województw kijowskiego i czernihowskiego XV-XVIII wieku. Spisy, red. A. Gąsiorowski, Kórnik 2002, s. 319.
  • A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego (1815-1915). Materiały do biogramów, Warszawa 2019, s. 2633.