Historia rodziny Lniskich: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Linia 47: | Linia 47: | ||
* Biblioteka Kórnicka, PAN, ''Teki Dworzaczka'' - Monografie - Lniscy h. Ostoja Odm. | * Biblioteka Kórnicka, PAN, ''Teki Dworzaczka'' - Monografie - Lniscy h. Ostoja Odm. | ||
* K. Niesiecki, ''Herbarz Polski'', wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. VI s. 139. | * K. Niesiecki, ''Herbarz Polski'', wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. VI s. 139. | ||
| − | * A. Boniecki, ''Herbarz Polski'', Warszawa 1889-1913, t. | + | * A. Boniecki, ''Herbarz Polski'', Warszawa 1889-1913, t. XV, s. 2–3. |
* S. Uruski, ''Herbarz szlachty polskiej'', Warszawa 1904-1931, t. IV, s. 194. | * S. Uruski, ''Herbarz szlachty polskiej'', Warszawa 1904-1931, t. IV, s. 194. | ||
* [https://genealogia.okiem.pl/drzewo/230/lniski Drzewo genealogiczne Lniskich h. Ostoja odm.] | * [https://genealogia.okiem.pl/drzewo/230/lniski Drzewo genealogiczne Lniskich h. Ostoja odm.] | ||
'''[[Lniski]]''' - stara rodzina [[Rycerstwo|rycerska]], notowana w XIV wieku w [[Lnisko|Lnisku]] na Pomorzu, jedna z najstarszych rodzin Ostoi. Istnieje druga rodzina Lniskich wywodząca się z rodziny [[Skrzeszewski|Skrzeszewskich]], odnotowana w roku 1629. Ta rodzina pieczętuje się tzw. odmianą Ostoi, [http://pl.wikipedia.org/wiki/Ostoja_Pruska Ostoją pruską], pruski herb szlachecki, używany m.in. na Kaszubach, przez niektórych badaczy uznawany, zapewne niesłusznie, za odmianę Ostoi. | '''[[Lniski]]''' - stara rodzina [[Rycerstwo|rycerska]], notowana w XIV wieku w [[Lnisko|Lnisku]] na Pomorzu, jedna z najstarszych rodzin Ostoi. Istnieje druga rodzina Lniskich wywodząca się z rodziny [[Skrzeszewski|Skrzeszewskich]], odnotowana w roku 1629. Ta rodzina pieczętuje się tzw. odmianą Ostoi, [http://pl.wikipedia.org/wiki/Ostoja_Pruska Ostoją pruską], pruski herb szlachecki, używany m.in. na Kaszubach, przez niektórych badaczy uznawany, zapewne niesłusznie, za odmianę Ostoi. | ||
Wersja z 15:25, 21 sie 2024
Lniski – polska szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja Pruska oraz herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z miejscowości Lniska koło Gdańska.
Najstarsze świadectwa źródłowe dotyczące rodziny
Znani przedstawiciele rodziny Lniskich
- Samuel Lniski (zm. ok. 1680) – sędzia ziemski świecki.
- Jan Lniski (zm. 1698) – sędzia ziemski mirachowski.
- Jan Lniski (zm. 1725) – asesor ziemski mirachowski.
- Konstancja z Lniskich Wybicka (1696–1775) – matka Józefa Wybickiego, autora Pieśni Legionów Polskich we Włoszech – hymnu Polski.
- Michał Władysław Lniski (zm. 1777) – wicewojewoda pomorski w latach 1766–1777, ławnik tczewski w latach 1759–1777, członek Generalności konfederacji barskiej w 1771 roku, marszałek pomorski konfederacji barskiej.
- Jadwiga z Lniskich Szadkowska (zm. po 1788) – łowczyna przedecka.
- Leopold Lniski (zm. po 1877) – ksiądz, proboszcz w Czarnkowie.
- Hipolit Lniski (zm. 1916) – referendariusz i oficer w saskim pułku kawalerii.
- Hipolit Ostoja-Lniski (1853–1932) – doktor medycyny, lekarz powiatowy w Chojnicach.
- Franciszek Ostoja-Lniski (zm. 1932) – doktor medycyny w Czarnkowie, radca zdrowia, kawaler orderu Polonia Restituta.
- Błażej Ostoja Lniski (ur. 1974) – polski malarz i grafik, profesor sztuk plastycznych, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Majątki ziemskie Lniskich
Przypisy
1.
Źródła i literatura
- Biblioteka Kórnicka, PAN, Teki Dworzaczka - Monografie - Lniscy h. Ostoja Odm.
- K. Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. VI s. 139.
- A. Boniecki, Herbarz Polski, Warszawa 1889-1913, t. XV, s. 2–3.
- S. Uruski, Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. IV, s. 194.
- Drzewo genealogiczne Lniskich h. Ostoja odm.
Lniski - stara rodzina rycerska, notowana w XIV wieku w Lnisku na Pomorzu, jedna z najstarszych rodzin Ostoi. Istnieje druga rodzina Lniskich wywodząca się z rodziny Skrzeszewskich, odnotowana w roku 1629. Ta rodzina pieczętuje się tzw. odmianą Ostoi, Ostoją pruską, pruski herb szlachecki, używany m.in. na Kaszubach, przez niektórych badaczy uznawany, zapewne niesłusznie, za odmianę Ostoi.