Historia rodziny Dubikowskich

Dubikowski (także Dubiejkowski) - odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z Dubików¹ (obecnie część wsi Futory) w dawnym (przedrozbiorowym) województwie ruskim.

Historia rodziny

Według dokumentów przechowywanych w Centralnym Państwowym Archiwum Historycznym Ukrainy w Kijowie szlachcic Samuel Dubikowski otrzymał od króla Zygmunta III Wazy za męstwo i zasługi wojskowe osiem włók ziemi w Uroczysku Pawłowskim alias Broniuszy położonych w województwie nowogrodzkim. Miał on dwóch synów - Bolesława i Władysława, którzy odziedziczyli po nim wspomniane dobra. Potomkowie Samuela Dubikowskiego pieczętowali się herbem Ostoja, co zostało wzmiankowane w wyżej wymienionych dokumentach².

W Litewskim Państwowym Archiwum Historycznym przechowywany jest wywód genealogiczny Antoniego i Arkadego Dubiejkowskich herbu Ostoja, synów Pawła, wnuków Fomy, prawnuków Pawła Dubiejkowskiego³.

• 

  Dokument potwierdzający szlachectwo Dubiejkowskich (Dubikowskich) h. Ostoja (LVIA, 391. Ap.6, Sv.609).

Znani przedstawiciele rodziny Dubikowskich

• Samuel Dubikowski (zm. w I poł. XVII w.) – za zasługi wojenne otrzymał od króla Zygmunta III Wazy osiem włók ziemi w Uroczysku Pawłowskim alias Broniuszy położonych w województwie nowogrodzkim.

• Jan Dubikowski (zm. po 1662) – żołnierz chorągwi rtm. Włodzimierza Dadziboga Kamińskiego, chorążego mścisławskiego. Jego małżonką była Konstancja Miladowska. Posiadali majątki w województwie smoleńskim - Stankowo i Korenkowo.

• Bolesław Dubikowski (zm. po 1688) – podczaszy smoleński. Jego małżonką była Anna Skopowna, córka Hansa Skopownego. Posiadali majątek Kowalow w województwie mińskim.

• Michał Dubikowski (zm. 1729) – towarzysz pułku pancernego, mostowniczy piński. Był właścicielem kilku majątków w regionie mozyrskim, posiadał także majątek Verzhbolovo i wieś Osovets. Był synem Józefa.

• Katarzyna Dubikowska (zm. w I poł. XVIII w.) – małżonka strażnika połockiego Michała Suryna. Jej pierwszym mężem był Marcin Fursewicz.

• Wawrzyniec Dubikowski (zm. 1778) – chorąży nowogrodzki. Był synem Michała. Posiadał majątki - Załuże i Korytno.

• Jan Dubikowski (zm. po 1787) – poseł na sejm miński w 1787 r.

• Jan Dubikowski (zm. po 1815) – kawalerzysta 17 pułku ułanów (hr. Michała Tyszkiewicza) armii Księstwa Warszawskiego.

• Michał Dubikowski (zm. po 1829) – rachmistrz podkomorski rzeczycki. Był synem Grzegorza.

• Felicjan Dubikowski (zm. po 1831) – uczestnik powstania listopadowego.

• Leonid Dubikowski (1944–2012) – doktor nauk technicznych, osoba publiczna, członek chóru. Autor ponad 70 prac naukowych i ponad 30 wynalazków. Pracował w Akademii Nauk Ukraińskiej SRR (Ukraina): Instytut Cybernetyki, Instytut Problemów Inżynierii Materiałowej, Instytut Fizyki Metali.

• Tamara Kukhta (Dubikowska) (ur. 1944) – doktor nauk fizycznych i matematycznych, poetka, artystka. Pracowała w Instytucie Cybernetyki Głuszkowa.

• Stanisław Dubikowski (ur. 1976) – PhD, dyrektor Instytutu Rozwoju Społeczno-Ekonomicznego, kierownik globalnego projektu Wielka Eurazja (rodzina narodów). Arabista, major rezerwy, członek chóru. Autor ponad 30 prac naukowych. Autor monografii „Koniec ery: fatalny wybór ludzkości” (2019) (rosyjski, angielski i niemiecki). Autor podstawowej książki „Palimpsest bogów: tajemnica ujawniona” (2020) (rosyjski). Badacz, kolekcjoner i kompilator genealogii, autor książki rodzajowej „The Story of One Kin” (2024) (rosyjski, angielski).

Majątki ziemskie Dubikowskich

Dubiki (obecnie część wsi Futory), Uroczysko Pawłowskie (Broniuszy), Kowalow, Stankowo, Korenkowo, Werbilawie (Wierzbołowo), Osowiec, Usha Lyavshovskaya, ziemia Belakovshchina (później Baidukovskaya), ziemia wokół Kustownicy, Korytno (Lihachi), Załuże, ziemia we wsi Zapatasznia, Bereżanka, Domaninka, Kulikowo.

Przypisy

1. I. Mytnik, Słownik historyczno-etymologiczny antroponimów ziemi Chełmskiej (XVI-XVII wiek), Warszawa 2017, s. 85.
2. CDIAK, Sprawa pochodzenia rodu Dubikowskich, zesp. 481, inw. 3, spr. 1185.
3. LVIA, 391. Ap.6, Sv.609.

Źródła i literatura

• I. Mytnik, Słownik historyczno-etymologiczny antroponimów ziemi Chełmskiej (XVI-XVII wiek), Warszawa 2017, s. 85.
• J. S. Hlinski (i in.), Herbarz szlachty białoruskiej, t. V, Mińsk 2018, s. 563.
• CDIAK, Sprawa pochodzenia rodu Dubikowskich, zesp. 481, inw. 3, spr. 1185.
• NIAB, zesp. 319, inv. 2, spv. 1019, k. 79, 79v., 252-253.
• J. Ciechanowicz, Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego, Rzeszów 2001, t. III, s. 203.
• J. Tyszkiewicz, Histoire du 17-me Regt de Cavalerie Polonaise. (Lanciers du C - te Michel Tyszkiewicz) 1812 - 1815, Kraków 1904, s. 68.
• Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego Spisy. Tom V. Ziemia połocka i województwo połockie XIV-XVIII wiek, praca zbiorowa pod red. H. Lulewicza, Warszawa 2018, s. 226.
• Metryka Litewska (1654-1662). Księga wpisów nr 131, A. Rachuba (oprac.), Warszawa 2001, s. 363.