Historia rodziny Dubikowskich

Dubikowski (także Dubiejkowski) - odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z Dubików¹ (obecnie część wsi Futory) w dawnym województwie ruskim.

Historia rodziny

Według dokumentów przechowywanych w Centralnym Państwowym Archiwum Historycznym Ukrainy w Kijowie szlachcic Samuel Dubikowski otrzymał od króla Zygmunta III Wazy za męstwo i zasługi wojskowe osiem włók ziemi w Uroczysku Pawłowskim alias Broniuszy położonych w województwie nowogrodzkim. Miał on dwóch synów - Bolesława i Władysława, którzy odziedziczyli po nim wspomniane dobra. Potomkowie Samuela Dubikowskiego pieczętowali się herbem Ostoja, co zostało wzmiankowane w wyżej wymienionych dokumentach².

W Litewskim Państwowym Archiwum Historycznym przechowywany jest wywód genealogiczny Antoniego i Arkadego Dubiejkowskich herbu Ostoja, synów Pawła, wnuków Fomy, prawnuków Pawła Dubiejkowskiego³.

• 

  Dokument potwierdzający szlachectwo Dubiejkowskich (Dubikowskich) h. Ostoja (LVIA, 391. Ap.6, Sv.609).

Znani przedstawiciele rodziny Dubikowskich

• Samuel Dubikowski (zm. w I poł. XVII w.) – za zasługi wojenne otrzymał od króla Zygmunta III Wazy osiem włók ziemi w Uroczysku Pawłowskim alias Broniuszy położonych w województwie nowogrodzkim.

• Jan Dubikowski (zm. po 1662) – żołnierz chorągwi rtm. Włodzimierza Dadziboga Kamińskiego, chorążego mścisławskiego. Jego małżonką była Konstancja Miladowska. Posiadali majątki w województwie smoleńskim - Stankowo i Korenkowo.

• Bolesław Dubikowski (zm. po 1688) – podczaszy smoleński. Jego małżonką była Anna Skopowna, córka Hansa Skopownego. Posiadali majątek Kowalow w województwie mińskim.

• Michał Dubikowski (zm. 1729) – towarzysz pułku pancernego, mostowniczy piński. Był właścicielem kilku majątków w regionie mozyrskim, posiadał także majątek Verzhbolovo i wieś Osovets. Był synem Józefa.

• Katarzyna Dubikowska (zm. w I poł. XVIII w.) – małżonka strażnika połockiego Michała Suryna. Jej pierwszym mężem był Marcin Fursewicz.

• Wawrzyniec Dubikowski (zm. 1778) – chorąży nowogrodzki. Był synem Michała. Posiadał majątki - Załuże i Korytno.

• Jan Dubikowski (zm. po 1787) – poseł na sejm miński w 1787 r.

• Jan Dubikowski (zm. po 1815) – kawalerzysta 17 pułku ułanów (hr. Michała Tyszkiewicza) armii Księstwa Warszawskiego.

• Michał Dubikowski (zm. po 1829) – rachmistrz podkomorski rzeczycki. Był synem Grzegorza.

• Felicjan Dubikowski (zm. po 1831) – uczestnik powstania listopadowego.

• Leonid Dubikowski (1944–2012) – doktor nauk technicznych, osoba publiczna, członek chóru. Autor ponad 70 prac naukowych i ponad 30 wynalazków. Pracował w Akademii Nauk Ukraińskiej SRR (Ukraina): Instytut Cybernetyki, Instytut Problemów Inżynierii Materiałowej, Instytut Fizyki Metali.

Majątki ziemskie Dubikowskich

Dubiki (obecnie część wsi Futory), Uroczysko Pawłowskie (Broniuszy), Kowalow, Stankowo, Korenkowo, Wierzbołowo, Osowiec, Korytno, Załuże.

Linki zewnętrzne

• Dubikowscy herbu Ostoja

Przypisy

1. I. Mytnik, Słownik historyczno-etymologiczny antroponimów ziemi Chełmskiej (XVI-XVII wiek), Warszawa 2017, s. 85.
2. CDIAK, Sprawa pochodzenia rodu Dubikowskich, zesp. 481, inw. 3, spr. 1185.
3. LVIA, 391. Ap.6, Sv.609.

Bibliografia

• I. Mytnik, Słownik historyczno-etymologiczny antroponimów ziemi Chełmskiej (XVI-XVII wiek), Warszawa 2017, s. 85.
• J. S. Hlinski (i in.), Herbarz szlachty białoruskiej, t. V, Mińsk 2018, s. 563.
• CDIAK, Sprawa pochodzenia rodu Dubikowskich, zesp. 481, inw. 3, spr. 1185.
• NIAB, zesp. 319, inv. 2, spv. 1019, k. 79, 79v., 252-253.
• J. Ciechanowicz, Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego, Rzeszów 2001, t. III, s. 203.
• J. Tyszkiewicz, Histoire du 17-me Regt de Cavalerie Polonaise. (Lanciers du C - te Michel Tyszkiewicz) 1812 - 1815, Kraków 1904, s. 68.
• Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego Spisy. Tom V. Ziemia połocka i województwo połockie XIV-XVIII wiek, praca zbiorowa pod red. H. Lulewicza, Warszawa 2018, s. 226.
• Metryka Litewska (1654-1662). Księga wpisów nr 131, A. Rachuba (oprac.), Warszawa 2001, s. 363.