Historia rodziny Chodkowskich

Chodkowski (także Chotkowski, Kotkowski) - odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców).

Historia rodziny

Rodzina Chodkowskich herbu Ostoja została wspomniana w kilku herbarzach dotyczących szlachty polskiej. Niesiecki zwał ich Chotkowskimi i pisał, że pochodzą z województwa sieradzkiego. W rozdziale o Kotkowskich herbu Ostoja sugerował, że są jedną rodziną z Chotkowskimi: Kotkowski herbu Ostoja. Jużem mówił w trzecim tomie o Chotkowskich Ostojczykach, bo i Paprocki tak ich zowie, i jam ich tak czytał na elekcjach królewskich. Podobnie Adam Boniecki w „Herbarzu polskim” pisał, że pochodzą z województwa sieradzkiego i sugerował, że mogą stanowić jedną rodzinę z Chotkowskimi, których łączył z Kotkowskimi herbu Ostoja z Kotkowa w dawnym powiecie piotrkowskim, w województwie sieradzkim.

Znani przedstawiciele rodziny Chodkowskich

• Jan Chodkowski v. Chotkowski v. Kotkowski (zm. po 1569) - podczaszy sieradzki. Wspomniał go Bartosz Paprocki w „Herbach rycerstwa polskiego”.

• Stanisław Chodkowski (zm. po 1784) - komornik ziemski stężycki.

• Remigiusz Ostoja-Chodkowski ps. Blondyn (1903–1944) - architekt, powstaniec warszawski, dowódca 332. plutonu 1. kompanii zgrupowania AK „Gurt”. Był synem Remigiusza i Stanisławy.

• Wanda Maria Ostoja-Chodkowska imię zakonne: Ancilla od Woli Bożej (1905-1944) - zakonnica, urszulanka, sanitariuszka AK. Była córką Remigiusza i Stanisławy Wilczewskiej. Pośmiertnie odznaczona Medalem Wojska i Krzyżem Armii Krajowej.

Majątki ziemskie Chodkowskich

Poniżej wymienione są ważniejsze dobra ziemskie, które posiadali przedstawiciele rodziny Chodkowskich herbu Ostoja.

Linki zewnętrzne

• Remigiusz Ostoja-Chodkowski, architekt, „Powstańcze biogramy”
• Wanda Ostoja-Chodkowska, urszulanka, sanitariuszka AK, odsłonięcie tablicy pamiątkowej

Źródła i literatura

• B. Paprocki, Herby rycerstwa polskiego, Kraków 1858, s. 367-373.
• K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III, s. 80; t. V, s. 328.
• A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. III, s. 30.
• S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. II, s. 215.
• E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, Warszawa 2007, s. 81.
• E. Sęczys, Szlachta guberni augustowskiej, lubelskiej i radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861, Warszawa 2018, s. 62.